Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, πριν την συναυλία της στο υπαίθριο θέατρο στη Ζάκυνθο στις 24 Ιουλίου, μιλά στο Zakynthos Events Guide.
Πώς προέκυψε η συνάντηση με τον Σταύρο Ξαρχάκο;
Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι ένας απο τους σημαντικότερους Έλληνες σύγχρονους συνθέτες και έχει ντύσει τη ζωή μας με υπέροχα τραγούδια! Ξαναβρεθήκαμε το 2016 στη μεγάλη συναυλία για το “Όλοι μαζί μπορούμε” στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο. Ήταν συγκλονιστικός και από τότε συμφωνήσαμε να ξαναβρεθούμε σύντομα! Το πιο μαγικό αυτής της συνεργασίας είναι ότι ξαναέγινα “μαθήτρια”. Είναι εξαιρετικός ο τρόπος της σκέψης του πάνω στην ερμηνεία και τόσο σύγχρονη η ενορχήστρωση των τραγουδιών που με ξαφνιάζει υπέροχα.
Πως θα χαρακτηρίζατε αυτή τη συνεργασία;
Όσον αφορά τη χημεία μας θα σας πω γελώντας οτι είμαστε ο Κος Νίτρο και η Κα Γλυκερίνη με τεράστια αποθέματα αποθηκευμένης ενέργειας. Η “Συνάντηση” έγινε σε ένα ξεκάθαρο τοπίο ψυχής και η “συνομιλία” μας ήταν πολύχρωμη. Ήσυχη, με πολύ αγάπη, με ένταση και πάθος, με δημιουργία και έμπνευση και το κυριότερο με απόλυτη ειλικρίνεια.
Τι θα μας παρουσιάσετε στο υπαίθριο θέατρο Ζακύνθου στις 24 Ιουλίου;
Η σκέψη και η πρόκληση γιά την “Συνάντηση” ηταν να τραγουδήσω μόνο δικά του τραγούδια! Η Άλκηστις συναντάει και τραγουδάει Σταύρο Ξαρχάκο, με τον ίδιο να διευθύνει επί σκηνής την 9μελή ορχήστρα του. Θα σας πω κάποιους τίτλους ενδεικτικά μετά από μία πολύ δύσκολη επιλογή: Yπομονή, Νυν και αεί, Άσπρη μέρα, Ράβε ξήλωνε, Τα τρένα που φύγαν, Γειά σου χαρά σου Βενετιά, Έβαλε ο Θεός σημάδι, Το πρακτορείο, Στου Όθωνα τα χρόνια, Το δίχτυ…
Τελευταία ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά η “Θέα Παραδείσου” το 2014. Με αφορμή τον “Γύπα” που κυκλοφόρησε φέτος να περιμένουμε έναν νέο ολοκληρωμένο δίσκο στο άμεσο μέλλον;
Θα ηχογραφηθεί η τελευταία μας παράσταση στο Ηρώδειο στις 24 Σεπτεμβρίου και θα κυκλοφορήσει το διπλό cd… Οπότε όλες οι άλλες σκέψεις θα υλοποιηθούν πολύ αργότερα.
Στις 13 Μαΐου δώσατε μια συναυλία στην Κένυα για τη στήριξη των παιδιών του Ιδρύματος Σοφία. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας δυο λόγια γι’ αυτή τη συναυλία;
Ήταν ένα συγκλονιστικό ταξίδι. Θα σας μεταφέρω ένα κείμενο που έγραψα μετά την εμπειρία αυτής της συνάντησης με τα παιδιά του ορφανοτροφείου, ένα μεσημέρι στο Νyeri (ένα χωριό 4 ώρες μακρυά από το Nairobi) στην βεράντα ενός παλιού εγγλέζικου ξενοδοχείου.
Στο “Ίδρυμα Sophia για τα παιδιά” είμαι κοντά και το στηρίζω πολλά χρόνια… γιατί επιτελεί ένα έργο μοναδικό στην Κένυα αλλά και στην Κύπρο. Φροντίζει παιδικές ψυχές. Η υπόσχεση μου πραγματοποιήθηκε. Η γιορτή αγάπης έγινε. Γιατί πρέπει να κάνεις το “καλό”. Είναι για μένα στάση ζωής όσο “μακρυά” κι αν είναι. Γιατί υπάρχουν παιδιά πεταμένα, παιδιά με Aids, κακοποιημένα, ορφανά, παιδιά από φυλακές, χωρίς ταυτότητα, παιδιά που θάφτηκαν ζωντανά και πέρασαν από τον θάνατο ξυστά και σώθηκαν, στην κυριολεξία αναστήθηκαν. Γιατί ο εθελοντισμός είναι ύψιστη προσφορά στον άνθρωπο. Γιατί η γή είναι μικρή και μπορείς να προσφέρεις παντού. Αυτά που είδαμε αυτά που νοιώσαμε αυτά που μας άγγιξαν δεν περιγράφονται με λόγια. Χαρά και κλάμα χιαστή. Αυτά τα απογεύματα θα τα κρεμάσουμε στο λαιμό σαν φυλαχτό. Τραγουδήσαμε χορέψαμε με τα παιδιά και γράψαμε στη ΓΗ όσα θέλαμε να πει η ψυχή μας. Όλες τις μέρες εκεί η ζωή ξέσπασε και γέμισε την καρδιά μας χρώματα. Για όλους που είμαστε την Μεγάλη Εβδομάδα εκεί… η Ανάσταση ήρθε νωρίτερα… Ένα τεράστιο μπράβο στο “Ίδρυμα Σοφία για τα παιδιά”, στους εθελοντές, στους ευεργέτες και τους χορηγούς του για την προσφορά τους στην Κένυα και στην Κύπρο. Θα είμαστε πάντα δίπλα σας σε ό,τι χρειαστείτε.
Πρόσφατα αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο με την ΑΕΠΙ. Ποια η στάση σας απέναντι στο θέμα;
Η Υπόθεση αυτή αποτελεί ένα σκάνδαλο μεγατόνων μιας ανώνυμης εταιρείας εις βάρος 10.000 δημιουργών που είναι άμαχος πληθυσμός με μόνα όπλα την πένα και την μουσική. Είμαι αλληλέγγυα προς τους πνευματικούς δημιουργούς και θα σταθώ δίπλα τους στην προσπάθεια τους να διεκδικήσουν το αυτονόητο. Το δικαίωμα να αμείβονται εύλογα για την πνευματική εργασία που προσφέρουν. Λυπάμαι επίσης που έχει περάσει τόσος καιρός και δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα…
Ποια η γνώμη σας για την πορεία της χώρας; Υπάρχει ελπίδα τελικά;
Η περίοδος της κρίσης είναι, τελικά, μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση και αναζήτηση νέων κωδίκων επικοινωνίας με τους γύρω μας και κυρίως με τον εαυτό μας. Νομίζω ότι και εμείς ως Ελλάδα αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας, γιατί χάσαμε κάπου στην πορεία της ιστορίας τον προσανατολισμό μας. Κάναμε λάθη ως Έλληνες, και μάλιστα πολλά θα έλεγα, τα πληρώνουμε και θα τα πληρώνουμε για πολύ ακόμα αλλά και η Ευρωπαική Ένωση δεν είναι άμοιρη των ευθυνών της. O μεγαλύτερος Λιβανέζος ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν 1883-1931 έγραψε κάποια λόγια στο βιβλίο του “Ο κήπος του προφήτη” που αντικατοπτρίζουν την Ελληνική πραγματικότητα…
Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ την σοδειά του.
Κρασί αν πίνει αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας, που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπια του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο μπαλώματα κι απομιμήσεις είναι η τέχνη του. Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς απο χρόνια βουβαμένους.
Και τέλος μια συμβουλή για τους νέους.
Επειδή η ζωή είναι μια αστραπή όπως λέει και ο Καζαντζάκης θα πρέπει να παλεύουμε για την λάμψη της αστραπής, για το φως που θα μας κάνει να δούμε καλύτερα, για την σωτηρία της ψυχής, την ευτυχία, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη. Είναι η πιο δύσκολη εποχή για την νέα γενιά και σίγουρα είναι πολύ λυπηρό αλλά δυστυχώς αναγκαίο κακό η μετανάστευση για τους λόγους που ξέρουμε όλοι. Ελπίζω κάποια στιγμή όλα αυτά τα παιδιά να επιστρέψουν και να βοηθήσουν την Ελλάδα.
Κυρία Πρωτοψάλτη, σας ευχαριστώ θερμά.
Βούλα Σούφη
Zakynthos Events Guide
